SeaTroutOpen april 2022. Hoeveel pech moet je hebben om ongelukkig te voelen?!?!

SeaTroutOpen april 2022. Hoeveel pech moet je hebben om je ongelukkig te voelen?!?!

Als iemand mij vraagt; en, hoe was het (?) geef ik graag een cijfer van “het totaal-plaatje”.  Dit keer was het een vette 7. Wel minder dan normaal maar dat had zijn redenen.

Door B3s

De voorjaars-editie van de “Sea Trout Open” 2022 was in het eerste weekend van april. Een jubileum-editie want het was de 20^ste keer. Gemiddeld doen er zo’n 400 tot 500 vissers mee maar dit keer 620 deelnemers. Omdat ik al bijna vanaf het begin eraan meedoe deed ik nu uiteraard ook mee. Lekker 4 dagen zeeforelvissen in de o zo mooie en heldere Oostzee! Even een korte verklaring voor mijn “uiteraard meedoen”; juist door het wedstrijdelement ben ik iets gemotiveerder, maak ik iets meer vis-uren, vis ik iets geconcentreerder en haal ik (letterlijk en/of figuurlijk) het maximale uit mijn verblijf aldaar. Niet al te lui zijn, dat kan ik thuis wel weer doen. Er waren vooraf wel een paar factoren die nog roet in het eten konden gooien, Poetin, corona en het weer. Gelukkig had Poetin zich vooralsnog behoorlijk verslikt in Oekraïne en reacties van Europa de rest van de wereld. Die oorlogsellende bleef (vooralsnog) beperkt tot “ver weg”. Corona (de omikron-variant) was behoorlijk op de terugweg dus geen beperkingen meer en ik was “klachtenvrij”. Blijft over het weer. Na een paar haast zomerse weken zakte de temperatuur nogal drastisch. Mijn gedachte was eerst van; gelukkig geen 15 graden met volop zon want zelfs in een ademend waadpak zweet je je dan dood! Maar nu zaten we in een echte winterse dip en dat was ook weer niet bepaald lekker. Vrijdag t/m zondag nachtvorst met overdag net boven nul. Gelukkig meest droog maar soms een lichte sneeuwbui en soms iets tussen ijzel en hagel in. De wind; vaak hard of te hard. Maar voor mij werkt dat op de een of andere manier wel motiverend. Lekker vechten tegen de elementen die je tegen zitten! Je niet laten kennen en ondanks de lastige wind, de kou, de ongevoelige maar toch zere vingers doorzetten en doorvissen! Vier dagen afzien dus…., thuis kan ik wel weer bijkomen van al dat ongemak

Donderdagmiddag vertrok ik en kwam laat in de avond aan op m’n slaapplekje ergens aan een stil en verlaten strand. Inmiddels een traditie; eerst nog wat nazitten, niets doen behalve wat borrelen en luisteren naar mijn klassieke voorjaars-zeeforel-cd (Bach’s Mattheus Passion!). Niets doen behalve kijken naar de donkere wereld om mij heen en vooral erg blij zijn dat ik “hier weer ben”! En ook een traditie; behoorlijk na middernacht en veel te laat de slaapzak in. Ik kon de slaap niet vatten, veel te koude voeten en handen. Ik was vergeten hoe er mee om te gaan als het vroor en had “te weinig om’t lijf”. Na een dik uur draaien toch maar wat meer kleren aan gedaan en toen ging het goed. De resterende 3 nachten wist ik hoe het moest en dat ging prima, zo tegen 10 uur de slaapzak in en zo tegen 8 uur eruit. Met 10 uur slaap of rust genoeg uitgerust maar………, eerst nog even kalm aandoen want het was me te koud om direct te gaan vissen. Ik kon m’n energie en/of vis-uren beter concentreren tussen 10 en 5 als de zon iets meer kracht had. Dit wat betreft het weer en het slapen achterin de auto. Maar………, ik kwam uiteraard om te vissen.

Vrijdagochtend stond ik om 8 uur buiten met een bak warme kop koffie maar de kou en de wind nodigde dus niet direct uit om gelijk te gaan vissen. Dat hoefde ik ook niet want ik had nog 4 hele dagen de tijd om “mijn ding” te doen. Tegen 9.30 dan toch maar het waadpak aan en naar de eerste stek wandelen. Ik zag een keer of 5 vis draaien en een melde zich. Na 2 uur vissen m’n eerste, een vis(je) van circa 35 centimeter en dat leek een voorbode voor een leuk visweekend!

Omdat ik mij ook nog moest melden bij de organisatie reed ik die middag tegen een uur of 2 naar Go-Fishing in Odense (hengelsportzaak). Dan heb ik in de namiddag en avond nog tijd voor een 2^de stek, ……. dacht ik zo. Halverwege Odense ontdekte ik dat het accu-lampje brandde en bij Go-Fishing aangekomen eerst maar eens met mijn garage bellen wat te doen. Direct een garage zoeken zeiden ze want; of de accu of de dynamo is stuk! Helaas; volgens Go-Fishing waren de garages in Denemarken vrijdagmiddag al dicht maar misschien kon ik nog wel terecht bij een autowerkplaats een kilometer verderop. Daar wilde ik wel heen maar de auto wilde niet, de accu was totaal leeg. Middels de ANWB werd de Deense zusterorganisatie ingeseind en die zou me binnen 2 uur helpen! Mocht ik dan nog geen hulp hebben dan moest ik maar terugbellen. Gelukkig kreeg ik na een half uur/drie kwartier al een telefoontje van een Deen dat ie er zo zou zijn en dat ik niet hoefde uit te leggen waar ik was want hij was zelf ook visser. Dat kwam heel goed uit. Volgens de “normale procedure” kreeg hij hem niet aan de loop en volgens diezelfde “normale procedure” moest hij mij eigenlijk afslepen naar een garage maar…….., als collega-visser, wilde hij nog een trucje proberen. Met een lange paal ramde hij een paar keer flink op de dynamo. Eerst veranderde er niets maar na nog een paar rammen deed de dynamo het plots wel weer. Voor hoelang wist hij niet maar ik was voorlopig weer mobiel. Ik moest wel zorgen dat ik met daglicht naar huis reed want hoewel een dieselmotor wel blijft wel draaien, zonder lampen en/of richtingaanwijzers is dat in het donker niet verstandig. Dat ook de kilometerteller en andere apparatuur zoals rem-en-stuurbekrachtiging uitvallen is alleen dan maar lastig! Het was inmiddels al te laat om met lichten in een keer naar huis te rijden en zolang de dynamo het deed vulde ik eerst de accu, pinde ik wat Deense kronen en reed naar een tankstation vlakbij mijn slaapplekje. Mocht de dynamo weer uitvallen dan bleef ik daar slapen zodat ik de volgende ochtend in een keer naar huis kon. Na het tanken startte ik de auto en……. alles deed het! Met een gevulde accu, wat leefgeld en een volle tank kon ik morgen wel thuiskomen. Ook nog een pizza gescoord een naar mijn slaapplekje gereden. De volgende ochtend (zaterdagmorgen) maar eens kijken of ik nog mag vissen of naar huis moet.

Zaterdagochtend; Oké, wordt het nog wat doorvissen of wordt het rechtstreeks naar huis. Tegen 9 uur startte ik de auto. Lampje aan is rechtsaf naar huis, lampje uit is linksaf naar een visstek. Shit; het lampje brandde. Uit frustratie maar ook om de auto te straffen (?) gaf ik zoveel gas dat de toerenteller ver uitsloeg. En……., het lampje ging uit! Oké, als dit mijn probleem voorlopig op kan lossen dan blijf ik voorlopig lekker doorvissen.

Van de 15 á 20 keer daarna (t/m maandag), motor uit-motor aan, moest ik zo’n  driekwart eerst een paar keer flink plankgas geven voordat de dynamo z’n werk weer deed. Elke keer best wel spannend!!!!!!

De laatste dag; Maandagochtend verruilde ik regenachtig Funen voor nog meer regen in Zuid-Jutland. De eerste 2 stekken heb ik alleen bekeken, zeer laag water (het was overigens het hele weekend zeer, zeer laag water!) en veel wind. De 3^de en laatste stek, het gele huisje (voor de jongens van het 1^ste uur!) veelal gekeken maar toch ook wat gevist in de regen, zeg maar harde regen. En de sterke wind was inmiddels een volwassen storm geworden. Ik had totaal geen sturing over de lijn en vliegvissen was eigenlijk onmogelijk. Dat kwam niet eens ongelegen. het gaf mij in ieder geval niet het gevoel dat ik nog graag wat langer wou blijven omdat ik i.v.m. de dynamo toch al vroeg naar huis moest. En wat betreft die storm; de hoge brug over het Kielerkanaal was inmiddels al afgesloten voor lege vrachtauto’s en auto’s met aanhangers of caravans. Normaal mag je er met 80 per uur over maar nu met 60. Uiteindelijk reed iedereen slechts 40 om de klappen aan te kunnen.

Even voor Bremen haperde de dynamo weer eens, net in een langzaam rijdende file. Snel de auto in de vrij en even plankgas geven. Na een keer of 5 lukte dat en de rest van de chauffeurs keken mij nogal verbaasd of boos aan! Een tikte met z’n vinger tegen z’n voorhoofd maar daar had ik geen boodschap aan. Op de ringweg in Groningen gebeurde dat nog een keer en net in Uithuizen (een paarhonderd meter van huis) was het echt over en uit met de dynamo. Gelukkig een volle accu, dus ik kon nog wel de auto uitpakken en de volgende dag naar de garage!

Maar……, ik kwam uiteraard om te vissen. Die visserij ging taai en op de vrijdag na zag ik niet veel actie. In de circa slechts 16 uur dat ik gevist heb (door de kou en de dynamo en storm)  zag ik een keer of 7 á 8 vis draaien waarvan ik er 3 aan kon werpen. Dat, vis zien en aangooien, vind ik eigenlijk het mooiste. Vrijdag dus die ene die ik aan kon gooien (ca 35 cm). Zaterdag laat in de middag vanuit het niets 2, een vette 47’er (die ik gelijk uitnodigde voor “een etentje voor een”) en een zeer magere van 41 cm.

Zondag nog een van 39. Drie keer niets zien, niets verwachten maar toch hopen, en dan…….…. plotseling een dreun, bam, hangen! Ik vond “het slechts” 4 omdat dit veruit mijn minste resultaat was in de laatste 20 jaar. Maar ik had er wel vrede mee, ik had door het weer en de problemen met de dynamo ook heel veel minder vis-uren gemaakt dan anders! (En volgens de wedstrijdorganisatie had de sterke temperatuurdip, in een paar dagen tijd van plus 15 naar min 2, geresulteerd in slechte resultaten. Van de 620 deelnemers had 45% helemaal niks gevangen. Ik zat met 4 stuks gelukkig in de gelukkige 55%)

Een vette 7 dus. Ik heb de elementen getrotseerd en heb toch nog 4 vissen gevangen. Ik heb zeker pech maar ook zeker geluk gehad met de auto en ben toch nog thuis gekomen terwijl die het elk moment kon begeven. Behoorlijk veel geluk bij al dat ongeluk. Des te langer ik er over nadenk komt het cijfer in de buurt van een 8. In oktober maar weer eens kijken!!!!